Jak serwować Biblię (2)

Do tej pory wziąłem pod uwagę niemalże każde słowo z Rv12:1–2 sięgając do innych miejsc Biblii tylko wtedy kiedy z analizy tekstu dokładnie wiedziałem czego szukam (a czego nie) i musiałem to uczynić aby symboliczny język połączyć z rzeczywistością.  Tę samą pracę kontynuuję poniżej.

Pierwszy odcinek z tej serii znajduje się tutaj.

I ukazał się inny cud na niebie.

Podczas kiedy na jednej części nieba ‘wisiał’ jeszcze pierwszy obraz na którym niewiasta ubrana w światłość rodzi a cały kosmos współczuje i troszczy się o jej przyszłość, na niebie obok maluje się drugi obraz.

Oto wielki rudy smok

O zgrozo!  Tylko tego brakowało!  Wtedy kiedy niewiasta rodzi potrzebna jest pomoc i miłość, a nie śmierć!  Nie dość że to był smok, to na dodatek był wielki i rudy.  Πυρρός w języku greckim oznacza czerwień o odcieniu ognia, może więc oznaczać albo krew albo ogień.  W obu przypadkach smok jest przedstawiony jako niszczyciel.  Dla rodzącej niewiasty nie ma żadnych szans, a tym bardziej dla jej dzieciątka.

mający siedem głów i dziesięć rogów,

To nam przypomina potwora z księgi Daniela.  Potwór ten zabijał rogami, pożerał ofiary żelaznymi zębami, a co nie zjadł to stratował nogami.  Czy smok to też taki potwór?

Dziesięć rogów to nie tylko wspaniała tarcza przed nacierającym wrogiem, ale również najważniejsza broń podczas ataku.  Najczęściej zwierzęta mają 2 rogi, czasem zdarza się że mają 4, ale 10 to niespotykana broń niszczenia.  Powstaje pytanie jak 10 rogów może wyrastać na siedmiu głowach.  Można to sobie wyobrazić jako trzy głowy z dwoma rogami albo jedna głowa z czterema.  Ale należy pamiętać że są to symbole i ilość rogów może być wiele ważniejszą informacją niż ich konfiguracja.

Liczba siedem oznacza absolutność, a więc siedem głów oznacza albo nieprzeciętną inteligencję albo chodzi tu o siedem paszcz które przedstawiają nieopisaną moc niszczycielską.  A może chodzi o jedno i drugie(?).

a na jego głowach siedem koron.

Słowo korona przetłumaczone jest z wyrazu greckiego diadema (διάδημα) i oznacza koronę władzy, a obserwując królów na Ziemi taka korona kojarzy się nam z mocą a nawet przemocą.  Kiedy Biblia mówi o koronach otrzymanych przez dzieci Boże używa słowa stefanos (στέφανος),[1] które oznacza godność lub zwycięstwo (np. korona z liści jako nagroda na igrzyskach).  A koroną Jezusa była korona z cierni.[2]  Dopiero po Millenium Jezus ukazany jest jako zwycięzca w złotej koronie (stefanos).[3]  Wygląda na to że Smok sam się udekorował koronami władzy.

A jego ogon

Każdy smok ma ogon, więc nie powinno być w tym nic dziwnego.  Chyba że ten ogon miał jakąś szczególną funkcję.

wlókł

W języku greckim ten czasownik użyty jest w formie teraźniejszej—wlecze.  Tak starożytni pisarze (i nie tylko) wciągali czytelnika w akcję.  A więc wyobraźmy sobie że smok wlecze.

trzecią część gwiazd nieba

O jakie gwiazdy tu chodzi?  Przecież nie o światełka na niebie, ale raczej o te poranne które śpiewały kiedy Bóg stwarzał świat.[4]  Jeśli tak, to byli to aniołowie; kiedyś służyli Bogu, teraz Smokowi.  Wyobrażam sobie Smoka który wlecze za sobą worek zbójów.  Dlaczego zbójów?  Są inteligentni (gwiazdy) ale na usługach Smoka.

i zrzucił je na ziemię.

W przeszłości wszystkie gwiazdy należały do nieba, ale Smok zrzucił je pewnego razu na Ziemię.  Teraz ciągnie ich swoim ogonem jak armię.  Co nie pożre i nie zniszczy, to jego armia dokończy.  Dlatego nie musi deptać swoich ofiar tak jak to robił potwór z księgo Daniela.

* * *

Znowu dobrze byłoby podsumować.  Powyższe wersety nie mówią kiedy i jak dostał się Smok i gwiazdy na Ziemię.  Zrzucenie gwiazd jest nadmienione celem zidentyfikowania Smoka a nie opisem samego wydarzenia.  Jak i kiedy dostał się smok na Ziemię apostoł Jan wkrótce opisze.

Zagadnienie znaczenia słowa ‘zrzucił’ (czy Smok został zmuszony) poruszam tutaj.

I stanął smok

Czy Smok natknął się przypadkowo na scenę która go zainteresowała, czy planował swoje przybycie?

przed kobietą,

Teraz widać że pierwszy obraz nadal był rozpostarty na niebie.  A obiektem zainteresowania Smoka była niewiasta.

która właśnie miała urodzić,

Widać wyraźnie że apostoł Jan nadmienił trzecią część gwiazd i zrzucenie Smoka na Ziemię tylko w celu zidentyfikowania go, a nie opisywania wydarzeń.  Po zidentyfikowaniu Smoka, Jan wraca do pierwszego cudu na niebie i kontynuuje opis swojego widzenia.

aby gdy tylko urodzi, pożreć jej dziecko.

Smok precyzyjnie planował swoje przybycie i był na miejscu w ściśle określonym celu — aby pożreć dzieciątko kiedy się tylko urodzi.  Dlaczego mu tak zależało na tym aby nie przegapić odpowiedniej chwili?

Od chwili ściągnięcia trzeciej części gwiazd na Ziemię, Smok wiedział co się święci.  Przez 4000 lat pamiętał proroctwo wypowiedziane w raju, a brzmiało dość złowrogo nad jego głową.  „Ono zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę.”[5]  Dzisiaj powiedzielibyśmy „zrobisz mu (Jezusowi) tyle co nic, ale sam zginiesz!”  Nic dziwnego że Smok nie mógł przegapić jakiejkolwiek szansy zniszczenia potomka niewiasty, był więc gotowy przystąpić do akcji.

I urodziła syna – mężczyznę,

Po wprowadzeniu grozy do swego opisu, Jan przechodzi do spokojnego opisu tak, jakby Smok więcej nie zagrażał życiu nowo narodzonego Chłopca.  Nie ma się też czemu dziwić, ten Chłopiec to mistrz z Nazaretu którego Jan dobrze znał i wiedział że zwycięży.

który będzie rządził wszystkimi narodami

Jakimi narodami?  Tutaj na Ziemi czy w swoim królestwie?  Tu na Ziemi Smok ugryzł Chłopczyka w piętę, a Chłopczyk nawet nie starał się odebrać rządów Smokowi.  Wprost przeciwnie — przyznał że jest on księciem tego świata[6] mimo że wyrok na niego miał być wkrótce wydany.[7]  Kąkol i pszenica mają rosnąć razem, dlatego też Smok mógł trzymać nadal swój urząd, choć jest to urząd tylko uzurpowany.

Wygląda więc że Chłopczyk nie będzie sprawował władzy tam gdzie Smok uzurpuje sobie prawo do tronu i przypieczętował swoje zamiary siedmioma koronami (diademy).  Chłopczyk będzie mógł rządzić narodami w swoim królestwie, po Millenium.

laską żelazną.

Dlaczego berło Chłopczyka opisane jest jako laska żelazna?  Przecież w królestwie Chłopczyka nie będzie bezwzględnego prawa śmierci, przemocy czy jakiejkolwiek ślepej sprawiedliwości.  A może właśnie dlatego.  Królestwa rządzące się przemocą powstają i upadają, a widzimy jak to wygląda.  Jest tylko jedno królestwo które może przetrwać na zawsze; jest to królestwo w którym wszyscy służą z miłości.  Takie królestwo jest trwalsze niż stal i wyobrażam sobie że Jan używając określenie ‘laską żelazną’ miał na myśli trwałość królestwa Chłopczyka; królestwa które nie będzie miało końca i jest to gwarantowane.

Chłopczyk to ten który „trzciny nadłamanej nie dołamie ani knota gasnącego nie dogasi.”[8]  On woli sam cierpieć niż miałby zranić kogoś.  A w jego królestwie nie będzie nawet najmniejszego zła które mogłoby zranić kogoś.

Adam Asnyk powiedział kiedyś:

Najszlachetniejszy kamień to ten który kraje wszystkie inne a sam się zarysować nie daje;  najszlachetniejsze serce jest to które raczej daje się skaleczyć niż samo zadraśnie.

Takie rządy są możliwe tylko wtedy kiedy posłuszeństwo każdej istoty będzie wypływało z miłości do Tego, który gwarantuje absolutne szczęście (w tym przypadku harmonię) kiedy każdy da się Mu prowadzić.

(Wiem już co to znaczy że Chłopczyk będzie rządził laską żelazną.)

I porwane zostało jej dziecko do Boga i do jego tronu;

Jan przemilcza ataki Smoka na Chłopczyka tak jakby ich nie było, albo tak jakby wszyscy wiedzieli o masakrze dzieci w Betlejemie i innych wydarzeniach.  Przypomnijmy sobie, jak to było.

Smok wiedział kto to była panna Maria, wiedział o jej widzeniu, o widzeniu Józefa, śledził ich w drodze do Egiptu i z powrotem, pilnował aby nie spóźnić się na poród.

Jak chciał zgładzić Dziecko niewiasty?  Cesarz August wydał dekret spisania ludności, Józef poszedł do Betlejem bo tam mieli się stawić wszyscy ludzie z rodu Dawida, tam Maria urodziła dziecko, nikt nie wiedział gdzie to dziecko jest i że w ogóle jest, bo dziecko urodziło się tam gdzie właściciel gospody ich nie znał i tam, gdzie normalnie rodzą się tylko zwierzęta.[9]

Bóg wiedział gdzie Maria urodzi dziecko.  Przez proroka Micheasza powiedział ponad 700 lat wcześniej: ‘Betlejemie Efrata, z ciebie mi wyjdzie ten który będzie władcą Izraela,’[10]^,[11] a imię Jego będzie Immanuel.[12]  Bóg potwierdził to kiedy w nocy na polach Betlejemskich pojawiła się wielka światłość a w nich mnóstwo wojsk anielskich i anioł Pański oznajmił pasterzom że narodził się Zbawiciel.[13]

Wiele dni wcześniej Bóg dokonał cudu na niebie który rozpoznali mędrcy ze Wschodu i przyszli do Jerozolimy w poszukiwaniu nowo narodzonego króla.  Herod posłał ich do Betlejem i kazał się informować, aby odszukać i zniszczyć nowego króla.  Bóg ostrzegł mędrców aby nie wracali do Heroda, a Józefa i Marię ukrył w Egipcie.  Herod zorientował się że mędrcy go zawiedli, wydał rozkaz wymordowania wszystkich dzieci w Betlejemie i okolicy w wieku do dwóch lat.  Ale nie wiedział że Maria i dzieciątko są już poza jego zasięgiem.[14]

Smok przegrał. Używał wtedy Heroda Wielkiego, króla Judei z łaski Rzymu, a Rzym jest czwartym królestwem z proroctwa Daniela (168bce–końca świata).  Nic więc dziwnego że Smok posiada wiele cech Potwora z proroctwa Daniela.

Następnego wielkiego ataku na Chłopczyka Smok dokonał w swojej własnej osobie.  Wtedy kiedy Chłopczyk był głodny, spragniony, i zmęczony,[15] Smok usiłował skłonić Chłopczyka aby uczynił coś dla swojej własnej gratyfikacji, ale po trzech próbach musiał zrezygnować.  Przekonał się że Chłopczyk kierował się najpiękniejszą miłością jaką można było oglądać na naszej Ziemi.

Ostateczny atak Smok przypuścił na Chłopczyka kilka lat później.  Poncjusz Piłat (zarządzający z ramienia Rzymu) był narzędziem w ręku Smoka w procesie skazania Jezusa na śmierć.  Smok miał nadzieję że Chłopczyk zostanie zatrzymany przez śmierć.  Niestety, Chłopczyk nie tylko nie został zatrzymany w czeluściach drugiej śmierci, ale powstanie Chłopaczka do życia było dla Smoka jeszcze większą porażką niż spowodowanie jego śmierci.

W ostatecznym rachunku, Smok nie dał rady pożreć dziecięcia; wróciło ono do nieba, do tronu Bożego, z pełnomocnictwem zabrania do swojego królestwa wszystkich którzy Go miłują, a nad Smokiem zawisł nieodwołalny wyrok — druga śmierć.

A kobieta uciekła na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga, aby ją tam żywiono przez 1260 dni.

Chłopczyk wrócił do tronu Bożego, ale historia się nie skończyła i będzie trwała jeszcze długo.  Jan sprawozdał tylko że niewiasta będzie utrzymywana przez Boga z dala od Smoka przez długi czas.  Na pewno wróci jeszcze do tego tematu, teraz tylko chce zasygnalizować że koniec jest jeszcze daleki, ale Smok nie wygrał.

* * *

Następuje tu koniec części o Chłopczyku.  Zapowiedziany jest długi okres przebywania niewiasty na pustyni i na pewno będzie się odbywało wiele innych rzeczy, jednak jedno jest pewne: znaczący etap walki Smoka z Chłopczykiem jest zakończony.  Gdyby ten etap zatytułować z punktu widzenia Chłopczyka powiedzielibyśmy: Walka na Ziemi — wygrana.  A z punktu widzenia Smoka: Walka z Chłopczykiem — przegrana.

Ciąg dalszy nastąpi.