O Jakubie Wujku

W „Tygodniku Polskim” nr 30, z dnia 8. 08. 2012 r. ukazującym się w Melbourne,  na str. 4 upamiętniono 415 rocznicę śmierci ks. Jakuba Wujka:

415 lat temu zmarł Jakub Wujek

Nazywany polskim Cyceronem. Jeden z największych literatów polskiego renesansu, którego twórczość mocno odcisnęła się na polskiej kulturze i tożsamości. Jakub Wujek. Mija 415 lat od jego śmierci.

Jego najbardziej znanym dziełem jest tłumaczenie Biblii na język polski, które napisał na polecenie władz zakonnych. Zakonnicy mieli być nie do końca zadowoleni z pracy Wujka, a jego tłumaczenie miało zostać postawione przed specjalną komisję. Porównując pracę Wujka z poprawkami komisji z poprawkami komisji, historycy literatury nie mają wątpliwości, że język jezuity odznaczał się niezwykłym kunsztem.

Wujek tłumaczył bowiem nie w sposób dosłowny, jak chciały władze zakonne, ale zgodnie z duchem polskiej myśli, co spowodowało mocne zakorzenienie się tłumaczenia Wujka w polskiej kulturze. Jego tłumaczenie obowiązywało w Kościele w Polsce przez  kilka wieków, a i do dziś traktowane jest z ogromnym szacunkiem nie tylko przez  literaturoznawców, ale i zwykłych wiernych, którzy sięgają do tekstu Biblii ks. Wujka, jak zwykło się o niej mówić.

Przekład Wujka był bardzo prosty. O tym, jak jego dzieło zapisało się w polskiej tradycji i języku świadczy choćby kilka cytatów, które przyjęły się w polskiej mowie, na przykład: Nie samym chlebem człowiek żyje, czy –Lekarzu, ulecz samego siebie. Jezuita studiował w Krakowie, Wiedniu i Rzymie. Był także rektorem Akademii Wileńskiej. Zmarł 27 lipca 1597 roku, a jego ciało pochowane jest w podziemiach kościoła św. Barbary w Krakowie.

Dla wielu z nas ze starszego pokolenia Biblia ks. Jakuba Wujka znaczyła bardzo wiele, bo wychowywali się na niej, a ja osobiście często sięgam po ten przekład, gdy mam jakieś wątpliwości zrozumienia tekstu

„KORNEL”