Polscy adwentyści w Australii (8)

Kongresy Polonii Adwentystycznej – Polskie zbory adwentystyczne szybko rozwijały się i często różne grupy wokalno-muzyczne oraz chóry zaczęły gościnnie odwiedzać bratnie zbory w innych miastach przemierzając setki kilometrów. Odczuwano potrzebę wspólnych kontaktów nie tylko na gruncie religijnym, lecz także kulturalnym. Przygotowywano różnego rodzaju  programy, oratoria, a z czasem musicale. Wymieniano wzajemne osiągnięcia, odświeżano dawne znajomości z Polski, zawierano nowe znajomości, a także niekiedy małżeństwa.

Polskie zbory adwentystyczne szybko rozwijały się i często różne grupy wokalno-muzyczne oraz chóry zaczęły gościnnie odwiedzać bratnie zbory w innych miastach przemierzając setki kilometrów. Odczuwano potrzebę wspólnych kontaktów nie tylko na gruncie religijnym, lecz także kulturalnym. Przygotowywano różnego rodzaju programy, oratoria, a z czasem musicale. Wymieniano wzajemne osiągnięcia, odświeżano dawne znajomości z Polski, zawierano nowe znajomości, a także niekiedy małżeństwa.

Pierwsi wpadli na pomysł wspólnych i stałych kontaktów ludzie młodzi. Już w 1970 roku Wiesław Motyka, przy pomocy innych młodych osób, zorganizował nieoficjalny jeszcze, Kongres Młodzieży Adwentystycznej w Eraring, niedaleko Newcastle, NSW, który odbył się w dniach 26 grudnia 1970–3 stycznia 1971r. Kongres ten dał wiele przyjemnych i pożytecznych przeżyć młodym ludziom (i nie tylko młodym), którzy przybyli tam z Adelaide, Canberry, Melbourne i Sydney. Na ten Kongres przybył także pr Jan Skrzypaszek.

To wydarzenie było natchnieniem dla polskich pastorów, którzy w osobach Jana Skrzypaszka i Jana Borodego wyszli z propozycją zorganizowania takiego kongresu dla wszystkich członków polskich kościołów adwentystycznych w Australii. Oni też przewodniczyli temu kongresowi, który odbył się w dniach 25–27 grudnia 1972 r. także w Eraring (NPW).

Na tym kongresie postanowiono, aby podobny kongres odbył się za dwa lata. W ten sposób ta idea przyjęła się na stałe i od tego czasu Kongresy Polonii Adwentystycznej odbywają się co dwa lata, a wyjątkowo co trzy lata (z różnych przyczyn).

Już na II Kongresie, który odbył się na terenie Uniwersytetu Narodowego w Canberze, a zgromadził 700 uczestników z całej Australii (Perth, Darwin, Alice Springs, Adelaide, Melbourne, Sheparton, Albury, Sydney i Newcastle), nadano tym kongresom szersze znaczenie niż tylko wspólne spotykanie się dla wysłuchania budujących kazań oraz przeglądu pieśni i muzyki wykonywanej przez grupy wokalno-muzyczne, chóry i orkiestry z poszczególnych zborów. Na kongresie tym powołano Komitet Kongresowy, którego zadaniem miało być koordynowanie wszelkich planów i zamierzeń mających na celu rozwój polskich kościołów.

Pierwszą uchwalą II Komitetu Kongresowego było powołanie Komitetu Prasowego, którego zadaniem było wydawanie własnych publikacji w języku polskim, a między innymi kwartalnika „Wiadomości Polonii Adwentystycznej.” Drugi Kongres można słusznie nazwać przeglądem sił, podsumowaniem osiągnięć oraz położeniem kamienia węgielnego pod wspólną platformę dalszej, koordynowanej pracy wszystkich polskich członków, grup, zborów i pastorów adwentystycznych w Australii

Kongresowi Polonii Adwentystycznej przewodniczy przewodniczący, wybierany na każdym kongresie, z zastępcą przewodniczącego (lub zastępcami), sekretarzem i skarbnikiem (lub kilkoma skarbnikami). Tworzą oni Zarząd Kongresu, który działa między kongresami i jest odpowiedzialny za właściwą i terminową realizację, podjętych na kongresie uchwał. Poza tym Zarząd przygotowuje agendę na zebrania tzw. Małego Komitetu zwoływanego kilka razy w okresie między kongresami W skład jego wchodzą, oprócz Zarządu, czynni duchowni oraz pierwsi starsi zboru tej polskiej wspólnoty religijnej plus kierownicy lub przedstawiciele instytucji Polonii Adwentystycznej. Ostatnimi laty członkowie Małego Komitetu nie muszą przyjeżdżać z różnych miast na jedno miejsce, ale dzięki nowoczesnej technice, zebrania takie odbywają się telefonicznie, a mianowicie cztery większe ośrodki Adelaide, Melbourne, Newcastle i Sydney są podłączane razem i wtedy można rozmawiać, dyskutować i podejmować decyzje bez dalekich wyjazdów.

Podczas Kongresu zwoływany jest Komitet Kongresowy w skład, którego wchodzą członkowie Małego Komitetu, emerytowani pastorzy polskich zborów podlegający australijskiemu Wydziałowi Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, delegaci ze zborów i grup w diasporze. Komitet Kongresowy wybiera nowego przewodniczącego Kongresu i Zarząd na następną kadencję oraz zatwierdza i proponuje nowe zadania poszczególnych instytucji Polonii Adwentystycznej.

Do tych instytucji należą: Sekretariat d/s Lekcji Szkoły Sobotniej, Wydawnictwo „Wiadomości Polonii Adwentystycznej,” które publikuje czasopismo o takim samym tytule, ukazujące się 4 razy w roku, obejmujące artykuły o tematyce doktrynalnej, duszpasterskiej, zdrowotnej, ewangelizacyjnej itp., a także informacje dotyczące ważniejszych wydarzeń z życia wspólnoty adwentystycznej w świecie, Polsce i w Australii, uwzględniając życie i działalność miejscowych, polskich zborów i grup adwentystycznych. Poza tym w minionym czasie Wydawnictwo wydało szereg książek i broszur oraz innych publikacji, m.in. „Polski Adwentyzm w Australii,” Adelaide 1993. Inną instytucją jest Korespondencyjny Kurs Wiedzy Religijno-Społecznej, znany też pod nazwą Korespondencyjnej Szkoły Biblijnej.

W ostatnich czasach Komitet Kongresowy stara się koordynować programy radiowe lokalnych zborów pod nazwą Radio „Głos Nadziei.”

Przygotowano też witrynę internetową dla Polonii Adwentystycznej w Australii, która będzie łączyła podobne witryny z poszczególnych zborów.

I Kongres — 25–27 grudnia 1972 w Eraring (NSW)

Hasłem Kongresu były słowa: „Nie bój się, bom Ja z tobą”

Pierwszy Kongres Polonii Adwentystycznej w Australii odbył się w dniach 25–27 grudnia 1972 roku w miejscowości Eraring, koło Newcastle, w Nowej Południowej Walii. Kongres ten nie został nigdzie opisany i z tego powodu należało zebrać wszystkie dostępne wiadomości, aby to pierwsze spotkanie polskich adwentystów w Australii nie poszło w zapomnienie. Idea zorganizowania tego Kongresu powstała po odbyciu się „nieoficjalnego” Kongresu Młodzieży w Eraring w dniach 25 grudnia 70 – 3 stycznia 71 r., którego inicjatorem i organizatorem był Wiesław Motyka, który później włożył wiele wysiłku przy organizowaniu I Kongresu Polonii Adwentystycznej w Eraring.

Organizatorami I Kongresu Polonii Adwentystycznej w Eraring byli pastorzy Jan A. Skrzypaszek (Skrzypaczek) i Jan Borody. Poza tym w Kongresie wzięli udział czynni polscy pastorzy: Włodzimierz Siemienowicz i Romuald Wawrzonek.

W Kongresie tym wzięli także udział, przybyli z Polski na stałe do Australii, emerytowani pastorzy Andrzej Maszczak i Gustaw Baron. Z powodu nieobecności pastora Lipskiego z Adelaide, zbór ten reprezentował starszy zboru mgr Eugeniusz J. Majchrowski. W Kongresie wziął udział także przedstawiciel Wydziału Austral-Azjatyckiego (obecny Wydział Południowego Pacyfiku).

W czasie Kongresu występowały: chór z Adelaide pod dyr. Ireny Napory, orkiestra z tego zboru pod dyr. Lothara Bukojemskiego i Józefa Przybyłko, liczna grupa młodzieży z Adelaide z programem słowno-muzycznym. Z Melbourne Zespół „Czarne Diamenty” pod kier. Edyty Barczyńskiej i chór pod kier. Piotra Smilka. Z Newcastle wystąpiła orkiestra pod kier. Pawła Nowickiego oraz orkiestra mandolinistów pod kier. Łuczyckiego i chór pod dyr. Mirosława Wawrzonka.[1]

II Kongres — 2–6 stycznia 1975 r., National University, Canberra (ACT)

Drugi Kongres można nazwać przeglądem sił, podsumowaniem osiągnięć oraz położeniem kamienia węgielnego pod wspólną platformę dalszej skoordynowanej pracy wszystkich polskich członków, grup, zborów i pastorów adwentystycznych w Australii.

Na Kongres przybyło ok. 700 uczestników z Perth, Darwinu, Alice Springs, Adelaide, Melbourne, Sheparton, Albury, Sydney i Newcastle.

Motorem działania, postępowania i nadziei wszystkich adwentystów dnia siódmego, a polskich na obczyźnie w szczególności, była i jest silna i żywa wiara w drugi adwent Pana naszego Jezusa Chrystusa, tudzież ewangeliczne zasady zachowania przykazań Bożych.

Hasłem Kongresu były słowa zaczerpnięte z ostatnich strof Pisma św. – „Zaiste przyjdę rychło.”

Faktem godnym podkreślenia jest to, że Kongres odbywał się w instytucji uniwersyteckiej Kościoła rzymsko-katolickiego przy National University, i to, że księża rzym.-kat. pomagali i usługiwali przy sprawnym funkcjonowaniu niektórych usług. Był to nowy powiew łaski Bożej w świecie chrześcijańskim, świadczący o tym, że Duch Boży ułatwia nam głoszenie poselstwa o powracającym Zbawicielu.

Kazaniami służyli pastorzy: H.C. Baritt — przew. Konferencji South NSW; C.R. Stanley — dyr. działu kaznodziejskiego przy Australazjatyckim Wydziale Generalnej Konferencji; Jan A. Skrzypaszek, Jan Borody, Andrzej Maszczak, Emil Niedoba, Jerzy Lipski.

W różnych programach brali udział także pastorzy: Romuald Wawrzonek, Edward Kulessa, Stanisław Rafanowicz, Tadeusz Przychodzki oraz Bogdan Maszczak, Jerzy Nurzyński, Tadeusz Michalski, Eugeniusz J. Majchrowski.

Ciekawostką było to, że w samym centrum Canberry do programu koncertowego Carillon (wysoka wieża na jeziorze, na której na specjalnych dzwonach grane są melodie i całe koncerty) została włączona muzyka polska. W niedzielę 5-go stycznia po południu zgromadzeni wokół wieży turyści usłyszeli polskie melodie ludowe, utwory Moniuszki oraz melodię pieśni Kongresowej, a na zakończenie Mazurka Dąbrowskiego.

Koncert galowy prowadzony był przez E.J. Majchrowskiego.

Zarząd II Kongresu: pr J.A. Skrzypaszek — przewodniczący, E.J. Majchrowski — sekretarz, Zdzisław Bolek i R. Doliwan — skarbnicy.[2]

III Kongres — 24–27 grudnia 1976 r., Avondale College (NSW)

Znów przybyli członkowie ze wszystkich zakątków tego wielkiego kontynentu, a było ich ponad 550.

Przez cztery dni na terenie tej uczelni panował niepodzielnie język polski.

W programach brali udział pastorzy: J.A. Skrzypaszek, J. Borody, T. Przychodzki, E.J. Majchrowski. Z zaproszonych gości przemawiali pastorzy: R.W. Taylor – sekretarz Wydziału Australijskiego; E.E. Tolhurst – przewodniczący Konferencji North NSW; dr D. Ford, dr L. Maszczak z USA, dr E.A. Magnusson — dyr. Avondale College, dr Drapper oraz pastor Colghun.

Innowacją tego Kongresu było to, że nasi lekarze nie tylko mieli dyżury, ale wygłosili kilka referatów na tematy dotyczące życia rodzinnego i małżeńskiego. Dr Edyta Borody-Ostapowicz wygłosiła dwa referaty dla niewiast, dr Tadeusz Niewiadomski 2 referaty dla mężczyzn.

Hasło Kongresu brzmiało: „Bądźcie gotowi — Pan nadchodzi,” a pieśnią kongresową była pieśń: „Ludu Boży, czuwaj, bądź gotowy.”

Występowały chóry z Adelaide i Newcastle, orkiestra z Adelaide oraz grupy i zespoły muzyczne z różnych zborów.

Koncert prowadzony był przez pra E.J. Majchrowskiego i br. Janusza Skrzypaszka.

Zarząd III Kongresu: pr J.A. Skrzypaszek — przewodniczący, pr J. Borody — wice-przew., pr. E.J. Majchrowski — sekretarz, Z. Bolek i R. Doliwan — skarbnicy.

W czasie Kongresu odbyły się zebrania Komitetu Kongresowego, Komitetu Prasowego i Zarządu Kongresu. Przeanalizowano i omówiono różne zagadnienia dotyczące życia zborowego i społecznego w naszej emigracyjnej rzeczywistości, sprawy wydawnicze itp.[3]

IV Kongres — 28–31grudnia 1978 r., Robert Blackwood Hall, Monash University, Melbourne (Vic)

Hasło Kongresu brzmiało: „Owszem, przyjdź Panie Jezu.”

Kongres ten był liczniejszy od poprzednich — uczestniczyło w nim ponad 800 członków i sympatyków. W programie Kongresu udział brali pastorzy: J.A. Skrzypaszek, R. Wawrzonek, B. Maszczak, T. Przychodzki, E.J. Majchrowski, J. Borody, J. Lipski.

Honorowymi gośćmi Kongresu byli i służyli kazaniami pastorzy: K.S. Parmenter -przewodniczący Australazjatyckiego Wydziału Kościoła ADS, CD. Judd — przewodniczący Trans-australijskiej Unii, Low – przewodniczący Konferencji w Wiktorii oraz dr L. Maszczak z USA. W programie wzięli także udział lekarze: E. Borody-Ostapowicz oraz T. Niewiadomski. Przemawiał także w programie misyjnym dr Tom Borody, dzieląc się doświadczeniami z pracy w adwentystycznym szpitalu Atoifi na Wyspach Salomona.

Do młodzieży przemawiał pr Cross — kier. oddziału młodzieży Konferencji w Victorii. Kilkakrotnie występował ponad 100 osobowy chór kongresowy, który tworzyły połączone chóry z Melbourne i Adelaide — pod kierownictwem Edyty Barczyńskiej. Chór śpiewał z towarzyszeniem zespołu instrumentalnego z Melbourne.

Zakończeniem kongresu był tradycyjnie koncert, w którym wystąpiły wszystkie chóry, orkiestry, zespoły i soliści, a koncert prowadził pr B. Maszczak. Zarząd IV Kongresu Polonii Adwentystycznej: pr J.A. Skrzypaszek — przewodniczący, pr R. Wawrzonek —wice-przew., pr E.J. Majchrowski —sekretarz, Z. Bolek i R. Doliwan — skarbnicy.[4]

V Kongres — 1–4 stycznia 1981 r., Avondale College (NSW)

Kongres ten odbył się w nowocześnie urządzonej kaplicy.

W programie brali udział pastorzy: R. Wawrzonek, E.J. Majchrowski, B. Maszczak, E. Niedoba, T. Przychodzki, a także mgr J. Nurzyński i T. Mackojć oraz skarbnicy Z. Bolek, R. Doliwan.

W ramach pogadanek o zdrowiu występowali doktorzy: E. Borody-Ostapowicz i T. Niewiadomski. Przedstawili znaczenie religii w życiu osobistym oraz podkreślili konieczność łączności z Bogiem, jako gwarancję dobrego samopoczucia i doskonałego rozwoju psychicznego jak i fizycznego.

Honorowymi gośćmi Kongresu byli pastorzy: A.N. Duffy – sekretarz do spraw kaznodziejskich Australazjatyckiego Wydziału, D.Mc Clure — z ramienia miejscowej Konferencji oraz dwaj dziekani z Avondale College — dr T. Gorle i dr A. Currie. Tematyka kazań związana była z Trójanielskim Poselstwem, gdyż hasło Kongresu brzmiało: „Bójcie się Boga i oddajcie Mu chwałę, gdyż nadeszła godzina sądu Jego.” Występował tylko chór z Adelaide oraz zespoły muzyczne z różnych zborów.

Zarząd IV Kongresu: pr R. Wawrzonek — przew., pr E.J. Majchrowski — wice-przew., pr B. Maszczak — sekretarz, oraz D. Bedford, Z. Bolek i R. Doliwan — skarbnicy.[5]

VI Kongres — 30 grudnia 1982 – 2 stycznia 1983 r., Robert Blackwood Hall, Monash University, Melbourne (Vic)

Hasło kongresowe: „Posyłam was….”

Uczestniczyło w nim około 900 osób.

W Programie usługiwali pastorzy: E.J. Majchrowski, R. Wawrzonek, M. Ignasiak, B. Maszczak, T. Przychodzki, J.A. Skrzypaszek, J. Lipski, S. Rafanowicz, H. Stanton, a także R. Doliwan, D. Bedford — skarbnicy. Honorowymi gośćmi Kongresu i głównymi mówcami byli pastorzy: M.R. Kranz —sekretarz informacji do spraw radia i telewizji przy Australazjatyckim Wydziale Kościoła ADS, A.H. Tolhurst — przewodniczący Trans Tasmańskiej Unii, K. Low — przewodniczący Konferencji w Victorii, G. Bradford — ewangelista misyjny.

Połączone chóry pod dyrekcją dr B. Nowickiego wykonały kilkakrotnie pieśń kongresową o takim samym tytule jak hasło: „Posyłam was….” Jeśli chodzi o oprawę muzyczną — to była jedną z lepszych.

Konferansjerem koncertu galowego był Bogusław Kot. Muzyka i śpiew płynęły przez trzy godziny, a w utworach i pieśniach przeplatały się sprawy ludzkie i Boskie, sprawy wiary i nadziei, modlitwy i kontemplacji.

Zarząd VI Kongresu: pr E.J. Majchrowski — przewodniczący, pr R. Wawrzonek — wiceprzew., pr B. Maszczak — sekretarz, Z. Bolek i R. Doliwan — skarbnicy.[6]

VII Kongres — 28–31 grudnia 1984 r. Elder Conservatorium, Adelaide University, Adelaide (SA)

Uczestniczyło tym razem w Kongresie ponad 500 osób, a na koncercie około 700.

Hasło Kongresu brzmiało: „Pan przychodzi.” W programie usługiwali pastorzy: E.J. Majchrowski, R. Wawrzonek, B. Maszczak, T. Przychodzki, M. Ignasiak, J. Borody, J. Lipski, J.A. Skrzypaszek, i będący pierwszy raz na polskim kongresie pr P. Cieślar.

Gośćmi i mówcami na Kongresie byli pastorzy: W.R.L. Scragg — przew. Austral-azjatyckiego Wydziału Kościoła ADS, C.V. Christian — przew. Konferencji w South Australia, dr. A. Ferch (matka jego była Polką) — dziekan Wydziału Teologicznego w Avondale College, G. Youlden — ewangelista misyjny z Brisbane.

Doktorzy Edyta Borody-Ostapowicz i Tadeusz Niewiadomski wygłosili pogadanki lekarskie.

Pieśń kongresową „Trąbcie wokoło…” odśpiewał połączony chór ze zborów Adelaide i Oakleigh — pod dyrekcją Bogusławy Wianowskiej.

Należy podkreślić wielki i ofiarny udział młodzieży i dzieci w VII Kongresie Polonii Adwentystycznej. Dzięki niej mieliśmy wiele pięknej muzyki — orkiestra i śpiewu nie tylko w chórach, lecz także w występach różnych zespołów wokalno-muzycznych, kwartetach, duetach i solowych.

Kulminacyjnym punktem Kongresu był jak zwykle Koncert galowy z udziałem solistów, zespołów i wszystkich chórów, a prowadzili go pastorzy: E.J. Majchrowski i B. Maszczak. Koncert był nadzwyczaj udany. Widzowie zarówno swoi jak i liczni goście, wyszli zachwyceni koncertem

Zarząd VII Kongresu: pr E.J. Majchrowski — przewodniczący, pr R. Wawrzonek — wiceprzew., pr M. Ignasiak — sekretarz, Z. Bolek — skarbnik.[7]

VIII Kongres — 31 grudnia 1987 – 3 stycznia 1988 r., Robert Blackwood Hall, Monash University, Melbourne (Vic)

Uczestniczyło w nim ponad 800 osób.

Hasło Kongresu brzmiało: „Chcemy widzieć Jezusa.” Pieśń Kongresową — „Gdy pokój niebieski Bóg w duszę mi dał” — dyrygowała s. Bogusława Wianowska.

Usługiwali w programach pastorzy: R. Wawrzonek, E.J. Majchrowski, E. Niedoba, S. Rafanowicz, J. Kowalak, T. Przychodzki i po raz pierwszy przybyły z Polski pr Jan Jankiewicz oraz bawiący gościnnie z Polski pr Marian Kot.

Gośćmi i mówcami byli pastorzy z Wydziału Południowego Pacyfiku i Unii: A. Tolhurst, R. Hodgkinson, E. Greenwell, P. Joseit i R. Baird.

Po raz pierwszy wszystkie kazania (oprócz końcowego wygłoszonego przez pr J. Borodego) były głoszone w języku angielskim z tłumaczeniem na jęz. polski.

Jak zwykle na Kongresie nie zabrakło dobrej muzyki i śpiewu. Chóry ze wszystkich zborów w Melbourne i Adelaide. Orkiestry z Melbourne i Adelaide oraz zespoły wokalno — muzyczne, kwartety i występy solowe. Ostatnim akordem Kongresu był galowy koncert wykonawców pieśni i muzyki sakralnej prezentowany w najrozmaitszych stylach muzycznych przez różnych wykonawców. Koncert Galowy przy ponad tysięcznej widowni prowadzili Halina Sztachetko i pr Jan Jankiewicz.

Zarząd VIII Kongresu: pr R. Wawrzonek – przewodniczący, pr E.J. Majchrowski — wice-przew., J. Jankiewicz — sekretarz oraz Z Bolek — skarbnik.[8]

IX Kongres — 28–31 grudnia 1989 r., Elder Conservatorium, Adelaide University, Adelaide, (SA)

Po raz pierwszy oficjalnie uczestniczył w Kongresie Polonii Adwentystycznej przewodniczący Zarządu Kościoła Adwentystów D.S. w Rzeczypospolitej Polskiej, pr Władysław Polok.

Motto kongresu: „Bóg naszą mocą.” Pieśnią kongresową „Rozgłośmy chwałę Pana w krąg” (śpiewaną przez chóry z Adelaide i Melbourne z udziałem zespołu muzycznego z Adelaide) dyrygowali G. Macko i dr B. Nowicki.

Gośćmi oraz mówcami byli pastorzy: W. Scragg i dr A. Ferch — z Wydziału Południowego Pacyfiku pr W. Polok, przew. Zarządu Kościoła w Polsce oraz pr M. Potts — przew. Konferencji w South Australia. Dołączyli również dwaj zagraniczni (Polacy) goście: pr E. Bereta z RFN i pr A. Adams (Adamczyk) z USA.

Usługiwali w różnych częściach programu pastorzy: T. Przychodzki, S. Rafanowicz, J. Lipski, P. Cieślar, B. Maszczak, E. Majchrowski, R. Wawrzonek, J. Borody, J. Jankiewicz, M. Ignasiak.

Wszystkie zebrania i spotkania miały swoją oprawę muzyczną. Śpiewały chóry z Adelaide i Oakleigh, chór kongresowy (połączone chóry Adelaide i Oakleigh), orkiestra z Adelaide i jak zwykle kwartety, zespoły muzyczne, występy solowe i duety.

Po raz pierwszy Koncert Galowy był poświęcony celowi społecznemu — ogólno-australijskiemu, a więc zaproszono przedstawicieli australijskiego Czerwonego Krzyża i złożono na ich ręce czek z darem $1,200 (część kolekty zebranej tego wieczoru).

Koncert Galowy prowadzili: pr J. Jankiewicz w języku polskim i Marek Jantos w języku angielskim.

Zarząd Kongresu: pr Eugeniusz J. Majchrowski — przewodniczący, pr Marek Ignasiak — wice-przew., pr Jan Jankiewicz — sekretarz, Zdzisław Bolek — skarbnik.[9]

X Kongres — 25–28 grudnia 1991 r., Robert Blackwood Hall, Monash University, Melbourne (Vic)

Kongres ten był szczególny, gdyż był dziesiątym z kolei czyli jubileuszowym, a do szczególności należała również obecność Konsula Generalnego RP dra Grzegorza Pieńkowskiego.

Konsul Generalny w krótkim przemówieniu na Koncercie Galowym, podziękował za zaproszenie, a następnie wyraził swój zachwyt tym wszystkim, co dane mu było usłyszeć i zobaczyć. Podkreślił fakt, że na kongres przybyło tyle osób, ale przede wszystkim wyraził podziw dla zgromadzonych za to, że w rodzinach, wśród przyjaciół, w swoim kościele, wśród wierzących, kultywowane są muzyka, pieśń i kultura polska.

Honorowymi gośćmi byli również: historyk i publicysta polonijny p. Marian Kałuski oraz prezes firmy Contai Travel p. Henryk Syriatowicz (obecnie Konsul Honorowy RP w Vicktorii).

Po raz drugi oficjalnie uczestniczył w kongresie przewodniczący Zarządu Kościoła Adwentystów DS w Polsce, pr Władysław Polok, tym razem wraz z małżonką i synem.

Hasło Kongresu brzmiało: „W Chrystusie, z Chrystusem, przez Chrystusa.” Chórem kongresowym, który wykonał pieśń (w aranżacji Stanisława Hadyny) pt. „Za rękę bierz mię Panie i prowadź sam” dyrygował Tadeusz Michalski. Gośćmi i mówcami byli pastorzy: dr Bryan Ball — przew. Wydziału Południowego Pacyfiku, pr W. Polok — przew. Zarządu Kościoła ADS w Polsce, pr Desmond B. Hills — przew. TUAC (Unii Kościołów australijskich), dr Samuele Bacchiocchi — profesor teologii na Andrews University USA, pr Roger Nixon — długoletni pracownik oddziału dla spraw młodzieży.

Usługiwali i brali udział pastorzy: P. Cieślar, M Ignasiak, J. Jankiewicz, EJ. Majchrowski, B. Maszczak, R. Wawrzonek oraz doktorzy E. Borody-Ostapowicz i Tadeusz Niewiadomski.

Jak zwykle w Kongresie wzięły udział chóry, orkiestry zespoły wokalno – muzyczne, soliści ze wszystkich zborów w Melbourne i Adelaide.

Koncert Galowy prowadzili: Halina Sztachetko i Marek Jantos.

Znów mankamentem był fakt, że większość kazań oraz większość pieśni wykonywanych przez zespoły, były w języku angielskim.

Zarząd kongresu: pr P. Cieślar — przewodniczący, pr M. Ignasiak — sekretarz i skarbnicy bracia Z. Bolek i Z. Dębicki.[10]

XI Kongres — 29 grudnia–1 stycznia 1993r. Lighthouse Christian Community Centre, Springvale, Melbourne (Vic)

Zarząd Kongresu stanowili: przew. pr Marek Ignasiak, wice-przew. Wiesław Urbaniak, Janina Hamulczyk, skarbnicy, Zdzisław Bolek i Zbigniew Dębicki. Honorowymi gośćmi byli: pr Leo Ranzolin — vice-przewodniczący Generalnej Konferencji Kościoła ADS ze Stanów Zjednoczonych, pr Władysław Kosowski z Zarządu Kościoła w Polsce oraz dr Gerhard Pfandl — sekretarz polowy z Wydziału Południowego Pacyfiku, pr Darill Croft przew. Konferencji w Victorii oraz pr Antoni Olma z Niemiec. Na kongres przybyli licznie członkowie polskich zborów w Australii, a także goście z Polski, Niemiec i innych krajów.

 Wszyscy honorowi goście służyli kazaniami lub przekazali swoje przesłanie.

 Hasło Kongresu: „Czy jesteś gotowy na spotkanie z twoim Bogiem?”

 W programie wystąpili: orkiestra dęta z Lillydale Academy, chóry i zespoły wokalno-muzyczne ze zborów. Na zakończenie Kongresu odbył się Koncert Galowy, na który przybył Konsul Honorowy Rzeczypospolite Polskiej w Wiktorii, pan Henryk Syriatowicz. Wygłosił okolicznościowe przemówienie. W koncercie wystąpił chór kongresowy pod dyr. Krysi Jaworskiej, chór z Oakleigh, grupy wokalno-muzyczne i instrumentalne, soliści, wśród których była Lucyna Kapralska-Pitra z Polski, zespół dziecięcy „Joyful Singers” pod dyr. Joli Mielczarek.[11]

XII Kongres — 26–29 grudnia 1996 r., Elder Conservatorium, Adelaide University (SA)

Hasło Kongresu: „W mocy Ducha Świętego.” Zarząd Kongresu stanowili: pr Dariusz Kuberek (od września 1995 r. nowy pastor zboru w College Park), pr Eugeniusz J. Majchrowski, oraz Andrzej Napora, Jerzy Brzeźniak – sekretarz i Zdzisław Bolek, skarbnik. Gośćmi Kongresu byli: pr Ryszard Jankowski z Zarządu Kościoła w Polsce oraz pr David Currie, przewodniczący Transaustralijskiej Unii Kościoła ADS, pr Neil Watts, przew. Konferencji w SA, pr. A. Schick, kier. Młodzieży z Konferencji z Tasmanii. Byli też goście bawiący w Australii, pr Zenon Korosteński z Polski i Wiesław Motyka z Kanady, który organizował pierwszy, nieoficjalny Kongres Młodzieży w Eraring i pomagał w organizacji I Kongresu Polonii Adwentystycznej. Wiesław przekazał nam „Pięć minut swoich wspomnień.”

Po przywitaniu wszystkich uczestników Kongresu i uroczystym otwarciu XII Kongresu przez pr Dariusza Kuberka zostały odczytane przesłane życzenia od Zarządu Kościoła w Polsce i Konsula Generalnego RP w Sydney, p. Wiesława Osuchowskiego oraz emerytowanych pastorów, którzy nie mogli przybyć na kongres.

Oprócz kazań i przemówień, innowacją tego kongresu były programy przygotowane przez wszystkie polskie kościoły adwentystyczne w Australii. Z tej okazji, że XII Kongres odbywał się w okresie Świąt Narodzenia Pańskiego, zbór w College Park przygotował kantatę p.t. „Noc cudów,” pod kier. Bogusławy Wianowskiej.

W programie udział wzięli: chór i orkiestra z Adelaide oraz zespoły wokalno muzyczne z innych zborów polskich w Australii. Na zakończenie Kongresu, jak zwykle, odbył się Koncert Galowy, który prowadzili: pr Dariusz Kuberek w języku polskim i Marek Jantos w języku angielskim.[12]

XIII Kongres — 24–27 grudnia 1998 r., Frankston Cultural Centre, Melbourne (VIC)

Hasło Kongresu: „W modlitwie ustawiczni.” Gośćmi Kongresu byli: pr Władysław Polok, przewodniczący Zarządu Kościoła w Polsce oraz pr Owen D’Costa z NSW. Zarząd Kongresu stanowili: przewodniczący, pr Marek Ignasiak oraz sekretarz, Zbigniew Jankiewicz i skarbnik, Zdzisław Bolek. Oprócz oficjalnych mówców Polonię Adwentystyczną w Australii reprezentowali członkowie wszystkich polskich zborów jak też pastorzy czynni i emerytowani. Z Polski był obecny pr Rudolf Kral.

W programie wystąpiły: chóry z Adelaide — mieszany i męski oraz z Oakleigh i Wantirna, a także chór Kongresowy. Poza tym chóry młodzieżowe, zespoły wokalno-muzyczne oraz dziecięce. Oprawa muzyczna pod kierownictwem Krysi Jaworskiej stała na poziomie, który przeszedł wszelkie oczekiwania. Był to w dużej mierze wynik ogromnej pracy przez nią włożonej. Pożegnaliśmy Krysię, która odeszła od nas po krótkiej, ale ciężkiej chorobie w trzy miesiące po Kongresie.[13]

XIV Kongres — 27–30 grudnia 2000 r., Frankston Cultural Centre, Melbourne (VIC)

Hasło Kongresu: „U progu wieczności.” Gośćmi Kongresu byli: pr Andrzej Siciński, sekretarz Zarządu Kościoła w Polsce, pr Don Matthews, dyr. programu rad.-telew. w USA oraz pr Kindsay Laws, były ewangelista z NSW. Zarząd Kongresu: pr Marek Ignasiak — przew., Krzysztof Romanowski wice. przew., Jacek Patryarcha, wice. przew, Renata Makarucha sekretarz i Zdzisław Bolek, skarbnik.

Z okazji Kongresu organizatorzy wydali (wyk. Krzysztof Romanowski, red. Bogusław Kot) kolorowy program. Wydano również czterostronicową wkładkę do „Tygodnika Polskiego” o adwentyźmie ogółem i o polskich kościołach w Australii.

Z okazji Kongresu Zarząd Kościoła w Polsce przysłał życzenia i nadszedł piękny list z życzeniami od Konsula Generalnego z Sydney, pana Wiesława Osuchowskiego, a także nadeszły życzenia od red „Togodnika Polskiego,” dr Zdzisława Derwińskiego.

Zaproszeni mówcy przygotowali dobrą ucztę duchową i przekazali w swoich kazaniach i przemówieniach właściwe poselstwo.

Wystąpił chór Kongresowy, chór z Adelaide — ogólny i męski, zespoły młodzieżowe z Dandenong i Oakleigh, zespoły dziecięce, wokalno-muzyczne oraz soliści. Na zakończenie Kongresu odbył się Koncert Galowy, który był dobrze przygotowany i przeprowadzony. Koncert spełnił nie tylko rolę popisową, lecz i charytatywną, a zebrana kolekta na rzecz Kliniki Kardiologii Dziecięcej w Katowicach – wyniosła $3,200.

Następnego dnia odbył się piknik kongresowy.

Na XIV Kongresie, który odbył się w Melbourne w 2000 roku, Komitet Kongresowy objął patronatem „Festiwale pieśni i muzyki religijnej,” odbywające się zawsze w Melbourne. „VII Festiwal pieśni i muzyki religijnej,” jaki odbył się w Melbourne w czerwcu 2003 roku był już koordynowany przez Komitet Kongresowy.

Na XIV Kongresie uchwalono też Statut Polonii Adwentystycznej w Australii. Prace nad nim trwały przez szereg lat. Statut ten jest przeznaczony do użytku wewnętrznego Polonii Adwentystycznej.

Każdy Kongres Polonii Adwentystycznej kończy się Koncertem Galowym, z którego dobrowolne dary przeznaczane są na jakieś cele charytatywne zarówno w Polsce (szpitale, powodzian i.t.p.), Australii lub też na organizacje dobroczynne, jak Czerwony Krzyż lub ADRA (Adventist Development and Relief Agency — (Adwentystyczna Agencja Rozwoju i Pomocy) — na XV jubileuszowym Kongresie dary z Koncertu Galowego zostały przeznaczone na tę organizację.

Poza tym wydatki kongresowe oraz instytucji Polonii Adwentystycznej są pokrywane z Funduszu Kongresowego, na który składają się opodatkowania członków — $30.00 na rok oraz darów zbieranych podczas kongresu.[14]

XV Kongres — 25–28 grudnia 2003 r., Elder Conservatorium, Adelaide University, Adelaide (SA)

Hasło Kongresu brzmiało: „Chrystus naszą pewnością.”

Zarząd Kongresu stanowili: pr Dariusz Kuberek — przewodniczący, Jerzy Brzeźniak — sekretarz, Zdzisław Bolek — skarbnik.

Gośćmi Kongresu i mówcami byli: pr Rajmund Dąbrowski, który przyjechał z małżonką Grażyną; dyr. d/s Komunikacji przy Generalne Konferencji Kościoła ADS z USA oraz pr Allan Lindsay, który przyjechał także z małżonką z NSW. Także okazyjnym gościem z Warszawy był pr Jan Pollok, który był na urlopie ze swoją rodziną w Australii, a przy okazji przemawiał i przywiózł dla wszystkich emerytowanych pastorów z Polski, którzy zamieszkali w Australii, Honorowe Dyplomy. Do młodzieży przemawiał pr Mao Toui.

Kongres rozpoczął się w czwartek po południu w Polskim Kościele ADS w College Park w sposób niekonwencjonalny. Połączono polskie wątki ojczyźniane i australijski folklor. Gra na fortepianie mazurków Dąbrowskiego z muzyką buszu — gra na aborygeńskim instrumencie tzw. „digeridoo.” Sekretarz Konferencji (Diecezji), Gary Mc Iver oficjalnie otworzył XV Kongres, a dr Jerzy Syrek przekazał pozdrowienia od tutejszych południowo — australijskich organizacji polonijnych. Pozdrowił także uczestników Kongresu przewodniczący Generalnej Konferencji z USA pr Jan Paulsen z dysku, a raczej ekranu („telebin”).

Na Kongres przybyli goście z Polski, USA, Niemiec, Szwajcarii oraz niemal ze wszystkich stanów Australii, nie tylko z tych w których istnieją zbory polskie, ale także z Gold Coast i Sunshine Coast.

Po raz pierwszy odbył się chrzest w czasie Kongresu. W piątek rano mnóstwo uczestników Kongresu było świadkami jak jedenastka młodych ludzi z Adelaide i Wantirna wstąpiła do morza, a pastorzy ich tam ochrzcili przez zanurzenie.

Oprócz uduchowionych i interesujących kazań i przemówień, było wiele dobrej muzyki i śpiewu ze zborów w Melbourne i Adelaide, a także musical Sterlinga „A wy za kogo mnie uważacie” z Wantirna i program „Wesele” z Adelaide. Poza tym chóry, zespoły wokalno-muzyczne i solowe, zespół saksofonowy (6 saksofonów) „Joyful Singers czy solo saksofonowe Mirosława Wawrzonka z Newcastle. Nawet młodzieżowy zespół „Sunshine Kids” z Sunshine Coast i solo Jerzego Nurzyńskiego z Gold Coast.

Wspaniały Koncert Galowy przyniósł z zebranych funduszy na cele charytatywne ADRA $4,000

Na XV Kongresie w Adelaide, w czasie obrad Komitetu Kongresowego przypomniano o celach i zadaniach Polonii Adwentystycznej i dokonano niektórych zmian strukturalnych. Oto niektóre z nich:

Polonia Adwentystyczna zmienia się. Odczuwamy coraz większą potrzebę troski o młodsze pokolenie, które jest jedyną szansą ku temu, aby dziedzictwo ojców mogło być kontynuowane. Działalność Polonii rozwija się i wykracza daleko poza organizowanie kongresów, prowadząc to czego nie jesteśmy w stanie prowadzić jako indywidualne jednostki zborowe. Przypomnijmy, że wyraża się ona w:

1. Wydawaniu Wiadomości Polonii Adwentystycznej.
2. Prowadzeniu Korespondencyjnego Kursu Biblijnego.
3. Prowadzeniu witryny internetowej.
4. Organizowaniu i wspieraniu Festiwali pieśni i muzyki religijnej.
5. Produkcji programów radiowych.
6. Druku i dystrybucji polskich lekcji Szkoły Sobotniej.
7. Utrzymywaniu stałych kontaktów z Polonią nieadwentystyczną na terenie Australii.
8. Organizowanie Kongresów jako Zjazdów Polonii Adwentystycznej.

Jako, że Polonia prowadzi działalność misyjną w tych dziedzinach, w których wymagany jest połączony wysiłek naszych zborów, ku wspólnemu dobru, na tym posiedzeniu Komitetu Kongresowego dokonano pewnych zmian strukturalnych, których nie uwzględniał dotychczasowy Statut Polonii Adwentystycznej.[15]

XVI Kongres — 29–31 grudnia 2005 roku, Lighthouse Christian Community Centre, Melbourne (VIC)

Hasło Kongresu: „Ja i mój dom.” Zarząd Kongresu: przew. pr Paweł Ustupski, skarbnik Zdzisław Bolek. Głównym mówcą był dr Jacek Matter z Polski, a dla młodzieży pr Grenvill Kent, który przemawiał także do starszych. Przemawiał także pr Jan Jankiewicz.

Głównym zagadnieniem było rozważanie nad życiem rodzinnym. Podkreślono ważność i trwałość instytucji małżeństwa. Poruszony był też temat konfliktu pokoleń. Dr Jacek Matter w ciekawy, dostępny i biblijny sposób kierował poselstwo do rodzin.

W programie, jak zawsze, wystąpiły: chór kongresowy pod kier. Dariusza Ignasiaka, chóry z Adelaide, chór mieszany z Melbourne, zespoły muzyczne, dobry zespół wokalny z Sydney, chór seniorów z Adelaide, zespoły młodzieżowe oraz zbór z Wantirna przygotował program „Syn marnotrawny.” Zbór z Adelaide przedstawił dwa programy: „Quo Vadis,” a młodzież z Adelaide „nowoczesnego syna marnotrawnego.”

Po zakończeniu Kongresu odbył się wspaniały Koncert Galowy, a następnego dnia piknik kongresowy na łonie przyrody. Ponad sto osób pojechało na tydzień czasu na Phillip Island, gdzie odbył się camp rodzinny.

W czasie XVI Kongresu poświęcono odpowiedni czas na wspomnienia o tych, którzy w okresie między kongresowym odeszli od nas na ziemski spoczynek (okres między XV a XVI kongresem). W tym czasie odeszli pionierzy, którzy zakładali zbory polskie w Australii, pastorzy: Jan Borody, Jan Skrzypaszek i Jerzy Lipski. Odeszło także dwóch młodych pastorów ze zborów polskich: Janusz Baron i Dariusz Kuberek, który zginął tragicznie w wypadku samochodowym oraz około 20 członków z różnych polskich zborów oraz diaspory.

Komitet Kongresowy podjął decyzję, aby następny, XVII Kongres odbył się także w Melbourne, a odpowiedzialnym za organizację Kongresu będzie zbór w Oakleigh oraz pastor tego zboru i odpowiednio dobrane osoby. Komitet Kongresowy zatwierdził pr Jana Jankiewicza na stanowisku przewodniczącego Polonii Adwentystycznej w Australii.[16]

XVII Kongres — 25–27 grudnia 2008 r, Church of Christ in Berwick, Melbourne, (VIC)

Mottem Kongresu był tytuł znanej pieśni: „Czyś gotowy powitać Go już?.” Głównym tematem Kongresu były praktyczne aspekty oczekiwania na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa.

Zarząd Kongresu: przewodniczący i sekretarz — pr Paweł Ustupski, skarbnik — Zdzisław Bolek.

Na Kongres przybyło ponad 600 osób z różnych miast Australii: Adelaide, Sydney, Newcastle, Canberra, a także z Gold Coast i Sunshine Coast, Queensland. Przybyli także goście z zagranicy: Polski, Niemiec, Stanów Zjednoczonych i Rosji.

Oficjalnymi gośćmi Kongresu i głównymi mówcami byli: pastorzy Clifton Glasgow i Bruce Price. Każdy z mówców przedstawił biblijne poselstwo w swoim stylu.

Oficjalne otwarcie Kongresu miało miejsce w czwartek po południu, 25 grudnia, w kościele w Dandenong. Pięknie zaprezentował się chór z Oakleigh, który pod kier. Heleny Biernowej przedstawił program muzyczny na temat powtórnego przyjścia Jezusa Chrystusa. Z ramienia Konferencji Kościoła ADS w Victorii, uczestników Kongresu powitał pr S. Gungadoo, kier. d/s etnicznych i tym samym nastąpiło oficjalne otwarcie Kongresu.

W ciągu następnych dwóch dni wszystkie uroczystości odbywały się w wynajętym dużym kościele Church of Christ w Berwick. Oprócz przemówień i seminariów mogliśmy cieszyć nasze oczy i uszy występami i programami muzycznymi w wykonaniu chórów z Oakleigh i Adalaide, zespołów muzycznych, takich jak Exodus i innych, kwartetów, utworów i pieśni solowych, duetów z Newcastle, Sydney, Adelaide, Sunshine Coast i oczywiście z Melbourne. Śpiewał także chór pastorów. W piątek wieczorem duża grupa muzyków ze zboru w College Park, Adelaide, przedstawiła musical Roberta Sterlinga pt. „Wybór.” Było to muzyczne opowiadanie o losach rzymskiego setnika, który odbywa podróż od niewiary do wiary. Uczestnicy wystąpili w strojach odpowiadających czasom okresu pobytu Jezusa w Palestynie. Tradycyjnie sobotni wieczór wypełnił koncert, który tym razem został nazwany „Wieczór uwielbienia i wdzięczności.” Dochód z koncertu został przeznaczony na operację i pooperacyjną pielęgnację młodego człowieka, Szymona Kuczkowskiego w Polsce.

XVII Kongres Polonii Adwentystycznej był po raz pierwszy transmitowany przez Internet, dzięki uprzejmości Adventist Media Production z Adelaide. W niedzielę organizatorzy Kongresu zaprosili wszystkich uczestników do rezerwatu przyrody w Cardinia na picnic.

Komitet Kongresowy podjął decyzję, aby dary zebrane w czasie koncertu w sobotę wieczorem zostały przeznaczone na pomoc dla rodziny młodego człowieka, Szymona Kuczkowskiego z Polski, który przeszedł skomplikowaną operację raka mózgu i nadal potrzebuje specjalistycznej opieki lekarskiej.[17]

(W Roczniku str. 139-149… czyli Kongresy I – XVII)