Postacie polskiego adwentyzmu w Australii (4)

2013/02/25 Leave a comment

Pr Romuald Wawrzonek (Varzonek), długoletni duszpasterz wielu zborów w Polsce i Australii.

Romuald Wawrzonek (Varzonek) urodził się 19 lipca 1923 roku w Brześciu nad Bugiem. Po ukończeniu szkoły powszechnej rozpoczął naukę w gimnazjum ogólnokształcącym, którą przerwała wojna w roku 1939. Podczas okupacji uczęszczał na tajne komplety z zakresu gimnazjum oraz pracował w warsztacie naprawy maszyn do pisania. Pod koniec wojny cała rodzina przeniosła się do Piotrkowa Trybunalskiego, gdzie Roman uzyskał świadectwo maturalne w roku 1948. Zakres trzyletniego Seminarium Duchownego przerobił w latach 1948 – 1849, wykonując jednocześnie pracę duszpasterską w Krakowie. Od lipca 1949 r. został zaangażowany do pracy duszpasterskiej w okręgu białostockim. Od grudnia 1950 pracował w Warszawie, a później został przeniesiony do Łodzi. Na początku 1952 roku zawarł małżeństwo z Krystyną Ostapowicz. W 1959 roku został ordynowany do pracy kaznodziejskiej w Bielsku-Białej i w tym okręgu pracował dwa lata, obsługując zbory w okręgu bielsko-cieszyńskim. Następne dwa lata pracował w okręgu katowickim. W 1963 roku pr Wawrzonek z rodziną wyjechał do Australii i zamieszkał w Newcastle. W sierpniu 1964 roku, kiedy pr Jan Borody został przeniesiony do Sydney, pr Romuald Wawrzonek został przyjęty do pracy duszpasterskiej w zborze w Wallsend. W tym zborze oprócz pracy duszpasterskiej i ewangelizacyjnej brał czynny udział w budowie nowego kościoła, który został poświęcony w 1971 roku. Następnie z początkiem 1976 roku został przeniesiony do zboru polskiego w Oakleigh, Melbourne, Vic. W zborze tym oprócz pracy duszpasterskiej, zajmował się także pracą z emigrantami, którym pomagał w osiedlaniu się w Australii. Przyczynił się do zorganizowania drugiego polskiego Kościoła ADS w Dandenong, a następnie wybudowania nowego budynku kościelnego, który został poświęcony w 1992 roku. Był inicjatorem nadawania własnych audycji radiowych w Melbourne oraz przez trzy lata pełnił funkcję redaktora „Wiadomości Polonii Adwentystycznej.” W końcu czerwca 1992 r. przeszedł na emeryturę i obecnie mieszka z żoną w Sydney.

Pr Romuald Wawrzonek będąc już na emeryturze spisał „dla potomności” swoje wspomnienia i wydrukował je w formie broszurki pt. „Zapiski od początku.”

A oto fragmenty opisu:

Siedem klas szkoły podstawowej ukończyłem w Brześciu n/Bugiem i zacząłem uczęszczać do gimnazjum ogólnokształcącego, gdy naukę przerwała mi wojna w 1939 roku. Podczas okupacji uczęszczałem na tajne komplety w zakresie gimnazjum ogólnokształcącego i pracowałem w warsztacie mechanicznym maszyn do pisania. Po wojnie rodzina nasza przeprowadziła się z Brześcia do Piotrkowa Trybunalskiego, gdzie była duża grupa adwentystów. Zbierała się w małej kaplicy na drugim piętrze (na poddaszu) przy mieszkaniu brata E. Bujaka i jego mam (…)

Do pracy w Dziele Bożym powołany zostałem w 1945 roku na pierwszym organizacyjnym zebraniu w Radomiu, które zwołał kaznodzieja Jan Kulak. Mając 22 lata powołany zostałem do pracy w naszym kościele. Był to czas zaraz po wielkiej wojnie. W kraju nie było jeszcze normalnej komunikacji. Kaznodzieje i pracownicy misyjni z różnych stron kraju zjechali do Radomia takimi środkami komunikacji jakie wtedy istniały. Jedni pociągami towarowymi, inni samochodami ciężarowymi. Ja jechałem pociągiem towarowym z Piotrkowa Tryb. Do Radomia razem z bratem E. Bujakiem i A. Smykiem. Pociąg towarowy jechał bardzo wolno, bo ludzie, którzy nie zmieścili się w wagonach, jechali również na dachach i na zderzakach (…) Pierwsze organizacyjne zebranie pracowników odbyło się w mieszkaniu miejscowego pastora Mariana Kota. Przyjechali bracia: Emil Niedoba, Aleksander Kruk, Jan Gomola i jego brat z Czechosłowacji Józef Gomola, Andrzej Smyk, Edmund Bujak, Jan Skrzypaczek, Jan Kulak, miejscowy pastor Marian Kot, ja oraz inni bracia ze zboru w Radomiu. Na tym zebraniu powołany zostałem do pracy w naszej misji w zborach: Piotrkowie Tryb. I Tomaszowie oraz w grupach: Radomsku, Budach Porajskich i Częstochowie. Na tym samym zebraniu powołany został do pracy misyjnej również br. Jan Skrzypaczek, który był kolporterem (…)”

W Polsce pr Romuald Wawrzonek przepracował jako kaznodzieja Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego 19 lat i wyemigrował do Australii w marcu 1963 roku.

Tu znów garść wspomnień pr. Romualda Varzonka o pracy misyjnej w Australii:

Do Australii wyemigrowałem z rodziną w marcu 1963 roku i osiedliłem się w Newcastle w Nowej Południowej Walii i tam przyjęty zostałem do pracy w naszym kościele adwentystów. Tu rozpoczął się nowy zupełnie inny etap pracy. Oprócz kilku rodzin Polaków, była tam również grupa rosyjskich, ukraińskich i jugosłowiańskich wierzących zbierających się na nabożeństwa w Wallsend w małej kaplicy przerobionej z garażu. W tygodniu miałem zebrania modlitewne w Cooranbong 30 km od Newcastle, a grupą członków mówiących po rosyjsku. W tych czasach pracą polskiego pastora było również organizowanie pomocy emigrantom z Polski, taką pomocą: jak załatwianie zaproszeń, gwarancji, pożyczek w Światowej Radzie Kościołów na opłacenie podróży, znalezienie mieszkania, pracy dla nowoprzybyłych, umieszczanie dzieci w szkole, zapisanie na kursy języka angielskiego dla dorosłych i okazanie wszelkiej pomocy w osiedleniu się na nowym obcym terenie. W tym czasie w Newcastle było już około 3 tysiące Polaków, dla których mieliśmy zanieść poselstwo Ewangelii. Ewangelizację prowadziłem w wynajętych holach miejskich oraz mniejszych salach różnych dzielnic miasta. Urządzaliśmy również spotkania towarzyskie, wieczorki przy mikrofonie dla Polaków, wycieczki, kursy i seminaria, a nawet wyjeżdżaliśmy do zborów angielskich ze specjalnie przygotowanym programem. Byliśmy w zborach: Gosford, Taree i w samym Newcastle, gdy kierownikiem młodzieży był brat Wiesław Motyka. Zbór urósł liczebnie do 70 osób ochrzczonych członków zboru i ze słowiańskiego przekształcił się w polski zbór.

Miejsce na zebrania i nabożeństwa było za małe i za ciasne, dlatego na chwałę Bogu i w dowód miłości za Jego troskę wybudowaliśmy nowy budynek kościelny na 200 miejsc, z ofiarności i poświęconej pracy członków zboru. Dnia 27 listopada 1971 roku nastąpiło poświęcenie budynku kościelnego jako pomnika wdzięczności dla Boga. W nowym kościele do nabożeństwa w każdą sobotę śpiewał duży chór zborowy pod dyrekcją Mirosława Wawrzonka, grała doborowa orkiestra młodzieżowa, którą zorganizował Paweł Nowicki i duża orkiestra zborowa mandolinistów składająca się przeważnie z dzieci pod dyrekcją pana Łuczyckiego.

Po 12 latach pracy w Newcastle w roku 1976 przeniesiony zostałem do pracy w naszym kościele w Melbourne, do zboru w Oakleigh. Zbór ten liczył wtedy 400 ochrzczonych członków zboru i ponad 100 dzieci i był wtedy największym polskim zborem na świecie.

Pracę misyjną zacząłem od organizowania odczytów biblijnych w kaplicy, które cieszyły się dużą frekwencją. Po trzech miesiącach ewangelizacji był pierwszy chrzest 15 osób. Dużym zainteresowaniem cieszyły się również odczyty zdrowotne z udziałem lekarzy w wynajętych salach lub w sali YWCA. Dużym zainteresowaniem cieszyły się wykłady dr. Ryszarda Siemienowicza.

W tym czasie kościół nasz dostał się na antenę radiową z godzinną audycją. Najpierw na stacji 3ZZZ, a później 3EA przekazywane były informacje na tematy zdrowia, wychowania, etyki chrześcijańskiej i tematy biblijne (…)”

Pr Roman Wawrzonek był pierwszym z polskich kaznodziejów podejmując próbę dostania się do radia, by nadawać nasze audycje w języku polskim – mówi Krystyna Wawrzonek. Dzieje się to w 1976 roku. W czasie udzielania lekcji biblijnych jednej z naszych rodaczek (została później ochrzczona), poznaje w jej mieszkaniu państwo Ewę i Gwidona Boruckich. Dzięki p. Boruckiemu dostaje się do radia 3ZZZ, a potem do 3AE. Współpraca ta trwała od 1976 – 1980 roku. Koordynatorem audycji był wtedy p. Zdzisław Drzymulski, a komitet tworzyli: Danuta Flis, Andrzej Gawroński, Grot-Kwaśniewski, Anna Hampel, Krzysztof i Katarzyna Łańcuccy, Mira Meysztowicz, Tomasz Ostrowski, Maria Podkulińska, ks. Wiesław Słowik, Barbara Szenkel, Stanisław Zdanowicz.

Pastor organizuje Komitet Radiowy w kościele Oakleigh z utalentowanych i poświęconych członków, który działa bardzo owocnie, przygotowując programy. W Komitecie tym bardzo czynni byli: Janina Hamulczyk, Zdzisław i Ryszard Cyburowie, Tersa Bolek, H. Grabecka, Zbigniew Jankiewicz i inni.

Dalej pr Roman Wawrzonek pisze:

W tym czasie całe wydawnictwo kwartalnika: „Wiadomości Polonii Adwentystycznej” mieściło się w Melbourne, którego redaktorem byłem również przez trzy lata. Tu drukowaliśmy również po raz pierwszy w Australii książki E.G.White takie jak: „Droga do Chrystusa”, „Śladami Jezusa” w nakładzie po 2 tysiące sztuk, Lekcje Szkoły Sobotniej w pełnym ich tłumaczeniu i broszurki o różnej tematyce np. Natura człowieka za życia i po śmierci, Przebaczenie, Przyszłość świata i inne.

Po dwóch latach pracy misyjnej w Oakleigh, gdy budynek kościelny nie mógł pomieścić wszystkich wierzących, za zgodą całego zgromadzenia, zakupiliśmy po prezbiteriański mały kościół wraz z domem mieszkalnym w Dandenong (…) Przez pewien czas byłem pastorem dla tych dwóch zborów (…) W tym czasie nie musiałem już opiekować się zborem w Oakleigh, ponieważ po długich staraniach w Zjednoczeniu Victoriańskim i Urzędzie Emigracyjnym, przyjechał z Polski nowy kaznodzieja pr Marek Ignasiak, który rozpoczął pracę w zborze Oakleigh. Praca przy budowie nowego kościoła w Dandenong trwała 2 lata i zajęła bardzo dużo czasu (…) Jego poświęcenie odbyło się bardzo uroczyście w dniu 27 czerwca 1992 roku (…) Przez wszystkie lata wychowywało się nowe pokolenie naszych dzieci w szkołach języka polskiego…

W zborze Dandenong zorganizowałem drugą polską szkołę języka polskiego im. Marii Konopnickiej w 1985 roku, drugą, ponieważ pierwsza szkoła polska im. Mikołaja Reja już istniała w Oakleigh zanim przyjechałem do Melbourne. Również mając w zborze dużo dzieci, zorganizowany został drugi klub Pathfinder w Dandenong w kwietniu 1987 roku. Pierwszy klub Pathfinder był w zborze Oakleigh prowadzony przez br. Andrzeja Wawrzyniaka. Klub Pathfinder w Dandenong rozwijał się bardzo dobrze pod przewodnictwem Kierownika Klubu brata Piotra Dębickiego i innych osób ze zboru.

Nade wszystko nasze polskie kościoły w Australii przekazywały Boże poselstwo o zbawieniu tutejszym Polakom, którzy pod wpływem mocy Ducha Świętego przyjęli Chrystusa do serc i zawarli z Bogiem przymierze przez chrzest święty, lub usłyszeli poselstwo Boże na świadectwo. Za wszystko niech będzie chwała naszemu Bogu, który sprowadził nas do kraju Australii „mlekiem i miodem płynącym.

W roku 2009, pr Roman Wawrzonek wydał jeszcze jedną pozycję pt. „Tu znajdziesz odpowiedź”, w której znalazły się niektóre felietony o tematyce społecznej, obyczajowej oraz religijnej – wygłaszane w audycjach radiowych.

Poniżej przedstawiamy kilka zdjęć z „Zapisków of początku” pastora Wawrzonka.