Znaki czasu

Ludzie przez swojego Stworzyciela zostali obdarowani zdolnością poznawania wszystkiego, dociekania, porównywania, przewidywania – u wielu… mnożą się pytania,  często nie mające odpowiedzi.

A gdy siedzieli na Górze Oliwnej, podeszli do Niego uczniowie i pytali na osobności: ‘Powiedz nam, kiedy to nastąpi i jaki będzie znak Twojego ponownego przyjścia i końca świata’ Ew. Mateusza 24, 3.

Pytanie o koniec świata i znaki, które jemu towarzyszą, od dawna pobudzają wyobraźnię człowieka. Wiele proroctw rzeczywistych i tych, co są tylko owocem fantazji – dotyczą przyszłości ludzkości i sięgają tematyki apokalipsy i poprzedzających ją nieszczęść, katastrof i upadków. Niektórzy ludzie chcą bardzo wiedzieć, co ich oczekuje dalej, w poszukiwaniu odpowiedzi odwołują się do znaków czasu w potocznym rozumieniu, czyli oznak zbliżającej się tragedii, czy… wybawienia. Tak pojęte znaki czasu – klęski żywiołowe, terroryzm, wojny, pogłębiające się różnice społeczne – niektórzy próbują wyjaśnić poprzez np. dosłowne odczytywanie Apokalipsy św. Jana, nie biorąc pod uwagę Opatrzności Bożej. Skutkuje to postawą pesymizmu egzystencjalnego, kiedy człowiek żyje w poczuciu ciągłego zagrożenia i niepewności oraz oczekiwanie na nieuchronne zginięcie – lub… wybawienie. Przez całe wieki taki stan trwa… wciąż istnieją ci, co szukają znaków i odnajdują coraz to nowsze, aktualniejsze, większe – prawdziwsze! A inni – powątpiewają.

Jezus powiedział:

Dlatego czuwajcie, bo nie wiecie, którego dnia przyjdzie wasz Pan! Ew. Mateusza 24, 42

Czuwać, to nie znaczy żeby przyjmować egzegezę gazetową, interpretowanie proroctw biblijnych według doniesień prasowych. O znakach głoszą komunikaty i doniesienia agencyjne i to wielkimi literami w tytułach dzienników wszystkich krajów świata. Witryny internetowe (nawet i te najpoważniejsze!), wypełnione są „ciekawostkami” o końcu świata, o strasznych wydarzeniach oczekujących Ziemię.

Czy to nieustanne czuwanie oznacza tylko wypatrywanie znaków na niebie i Ziemi? A jeśli nie, to co to znaczy?”

Czuwać, to znaczy przede wszystkim być świadomym czasu i zadań, swych przywilejów i obowiązków, swej współodpowiedzialności za los własny i bliźnich, doczesny i wieczny, czuwać – to znaczy pracować na pomnażaniem Królestwa Bożego w sercach ludzkich, nad podniesieniem moralnym i socjalnym świata, to znaczy wreszcie trwać w duchowym  zespoleniu z Bogiem, z uwagą śledzić znaki czasu i przygotowywać się na radosne spotkanie z Panem. – Drogowskazy  Życia, Wydawnictwo „Znaki Czasu”, Warszawa 1970, str.51.

Tydzień temu podeszła do mnie „wystraszona” osoba tym, co się wydarzyło w Rosji 15 lutego 2013 r. (sympatyzuje z adwentyzmem). Pod wpływem innej osoby koncentrującej się na „wyszukiwaniu” anomalii w naszym świecie, które miałyby wskazywać na bliskie powtórne przyjście Jezusa, mówiła o tym wydarzeniu z wielkim przejęciem..

Czyż nie należałoby powiedzieć – spokojnie, to tylko bolid! Spadki meteorytów mogących wyrządzić duże szkody będą miały miejsce ale nie należy się ich obawiać – przynajmniej w naszym czasie. Jak podają znawcy – codziennie z Ziemią zderza się około… stu ton materii pozaziemskiej. Jednak statystyczne meteoryty spadają zwykle nad  oceanami i terenami odludnymi. Bolid, który 15 lutego przeleciał nad Uralem, zapisze się w historii liczbą poszkodowanych, skalą zniszczeń i wyjątkowym rozgłosem – obserwowano go w promieniu ponad 100 kilometrów, a fala uderzeniowa wywołana jego rozpadem wyrządziła znaczne szkody. Było ok. 1000 osób poranionych w większości szkłem z rozbitych okien przez podmuch powietrza.

Oczywiście, dla tych ludzi co to przeżyli – był to szok, ale czy to znak końca Ziemi i  rychłego przyjścia Jezusa?

 „teologos”

Więcej na temat znaków czasu można przeczytać tutaj.